Կարեն Հարությունյան

Կարեն Հարությունյանը ՍիվիլՆեթի գլխավոր խմբագիրն է, մասնագիտությամբ՝ պատմաբան-միջազգայնագետ։

Հեղինակի նյութերը

16 փետրվար, 2020 15:26

Մյունխենյան բանավեճ․ ինչ մոռացավ ասել Նիկոլ Փաշինյանը

Քննարկումն ի սկզբանե դատապարտված էր ձախողվելու։ Դրանում նախևառաջ կար կազմակերպիչների, վարողի մեղավորությունը։ Փոխանակ քննարկման սեղանին դնելու դրական օրակարգ, փոխանակ շեշտը դնելու առաջ շարժվելու ու ապագայի վրա, վարող տիկինը երկու ղեկավարներին մղեց անցյալ։ Ալիևը հասավ 19-րդ դար, իսկ Փաշինյանը՝ ավելի հեռու՝ մինչև Պոմպեոս (որին, ի դեպ, Տիգրան Մեծը զիջեց իր գրաված հողերի մեծ մասը)։ Բանավեճն ավելի շուտ նման էր դպրոցականների լեզվակռվի՝ առանց հավասարակշիռ ու ծանր փաստարկների, որոնք դասագրքային պատմությունից ու կարծրատիպերից անդին են։

31 հունվար, 2020 10:25

OpEd: Armenia’s Government Has a Public Communication Problem

Instead of sending clear and understandable messages to the public, discourse is often inadvertently pushed into the field of primitive manipulations, becoming "good raw material" for a number of media outlets as well as individuals who wait for this type of content.

27 հունվար, 2020 14:51

Կառավարությունը հաղորդակցության լուրջ խնդիր ունի

Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի՝ Սահմանադրական դատարանի նախագահին առնչվող գրիչի պատմությունը ևս մեկ անգամ ցույց տվեց, որ այս կառավարությունը հանրության հետ հաղորդակցության խնդիր ունի։ 2018-ի Թավշյա հեղափոխությունից հետո սկսված և ծրագրվող բարեփոխումների մասին ռազմավարական հաղորդակցություն չկա։ Հաղորդակցության բացակայությունը երևում է նաև հենց կառավարող թիմի ու կառավարության ներսում։

3 դեկտեմբեր, 2019 09:28

Еlections in Nagorno-Karabakh: What You Need to Know

In April 2020, parliamentary and presidential elections will be held in Nagorno-Karabakh. With these elections, the new constitution, adopted in February of 2017, will take full effect.

21 փետրվար, 2017 09:33

Ղարաբաղ․ ֆուտուրիստական ակնարկ

2025 թ․ մայիս Բակո Սահակյանն արդեն 18 տարի Լեռնային Ղարաբաղի նախագահն է։ Երկրում քաղաքացիական հասարակություն ու քաղաքական ընդդիմություն չկա։ Եղած պատառիկներն էլ տեղափոխվել են Երևան։ Ցանկացած ընդդիմադիր միտք ու անձ հայտնվում է կառավարամերձ քարոզիչների արկակոծությանը։ Առանց այն էլ մեկ բյուջետային հիմնարկ հիշեցնող Ղարաբաղի տնտեսությունը ավելի անարդյունավետ է դարձել, տնտեսական մրցակցություն չկա, մի քանի շահութաբեր ոլորտներ՝ էներգետիկա, գյուղատնտեսություն, հանքարդյունաբերություն, սերտաճած են իշխանություններին։ Պետական գնումների ոլորտն ամբողջությամբ տնօրինվում է իշխանության կողմից, միջազգային կառույցների բացակայության պայմաններում շարունակվում է Ղարաբաղի կառավարության ոչ թափանցիկ գործունեությունը, գերատեսչությունները չեն հրապարակում իրենց ծախսերը, Հայաստանից ստացվող վարկերի նկատմամբ չկա վերահսկողություն ո՛չ Հայաստանի կառավարության, ո՛չ էլ Ղարաբաղի որևէ այլ կառույցի կողմից։ Պետական պատվերները, հատկապես՝ շինարարության ասպարեզում, շարունակում են տրվել իշխանամերձ մի քանի ընկերությունների։