Մերի Մլհամյան

Մերի Մլհամյանը «Հասանելի» բլոգի վարողն է և բարձրաձայնում է հաշմանդամություն ունեցող անձանց խնդիրների մասին:

Հեղինակի նյութերը

19 հունվար, 2020 09:51

Սխալ կայանելու սթրեսը

Բոլորս էլ գիտենք, որ այսօր Հայաստանում դժվար է գտնել ազատ կայանատեղի, որը նախատեսված է շարժողական խնդիրներով մարդկանց համար։ Ինքս շատ հաճախ բախվում եմ նման խնդրի, քանի որ կայանատեղին արդեն զբաղեցված է լինում քաղաքացիների կողմից: Ըստ ոստիկանության կանոնակարգի՝ նման դեպքում քաղաքացին ենթարկվում է տուգանքի 5000 դրամի չափով։ Մոտ նույնյքան վնաս կրում եմ ես այլ վայրում կայանելով և տաքսիով եթևեկելու պատճառով։ Շատ դեպքերում տաքսինեը հարմար չեն սայլակ տեղափոխելու համար: Դրանից բխում է նաև հոգեբանական սթրես, քո իսկ կարգավիճակի համար:

24 դեկտեմբեր, 2019 10:15

Պետությունը պետք է ապահովի իմ «չուշանալու իրավունքը»

Ես բազմիցս անդրադարձել եմ այս թեմային, քանի որ ամեն անգամ առնչվում եմ անլուծելի թվացող այս խնդրի հետ: Այօր Երևանում հասկացա, որ այդպես էլ ոչ մի փոփոխություն չկա, քանի որ ուշացա իմ հանդիպումից՝ մոտ մեկ ժամ շրջելով քաղաքի կենտրոնով, և մեքենաս կայանեցի բավական հեռու իմ հանդիպման վայրից ու դիմեցի տաքսու օգնությանը:

1 դեկտեմբեր, 2019 17:36

Պետություն, ապահովի՛ր ազատ տեղաշարժի իմ սահմանադրական իրավունքը

Այսօր ամենաարդիական հարցերից մեկը հաշմանդամություն ունեցող անձանց տեղաշարժման խնդիրն է: Բոլորս էլ գիտենք, որ Հայաստանում տեղաշարժվելու համար տրանսպորտը հարմարեցված չէ:

12 հունիս, 2018 11:39

Ինքնուրույնության հնարավորություն

Գարունն իր հետ բերում է ոչ միայն ծաղիկներ, այլ նաև քաղաքից փախչելու և արշավ գնալու ցանկություն: Վերջերս բոլորին պատմում էի արշավներից, որոնց պարբերաբար գնում էի դեռ սկաուտ էի: Այո, ես իսկապես շատ եմ սիրում խոսել ինձնից և ինձ համար հետաքրքիր փաստ պարզեցի, որի հետևանքով էլ ակամա որոշեցի հոդվածիս թեման. հաշմանդամությանս պատճառով ծանոթներս զարմանում են, որ սկաուտ եմ եղել և չեմ վախեցել ինքնուրույն արշավների մասնակցելուց:

11 հունիս, 2018 13:43

Ներառական բառարան կամ ինչպես խոսել հաշմանդամություն ունեցող անձանց մասին

Մենք երևույթները ընկալում ենք իրենց տրված անունների միջոցով, ու դրա համար պետք է կարևորել, թե ինչպես ենք մենք խոսում։ Հաշմանդամության թեմայով խոսելիս ոչ պատշաճ բառապաշար են օգտագործում թե առօրյա խոսքում, թե լրատվական հարթակներում։ Հոդվածներում և հարցազրույցներում թույլ տրված արտահայությունների որոշ մասը կարող է ոչ միայն վիրավորել, այլև երբեմն՝ զայրացնել հաշմանդամություն ունեցող անձանց կամ իրենց հարազատներին։ Դա է պատճառը, որ որոշեցի հատուկ ուշադրություն հրավիրել այն սկզբունքին, որով պետք է առաջնորդվել հաշմանդամության կամ հաշմանդամություն ունեցող մարդկանց մասին խոսելիս։

9 հունիս, 2018 10:36

Մարզասրահների խնդիրների մասին

Ոմանց համար սպորտը հաճույք է, իսկ մյուսների համար տհաճ պարտականություն: Ինձ մոտ սպորտով զբաղվելու ցանկություն առաջանում է ժամանակ առ ժամանակ: Պետք է նշեմ, որ միշտ հիացել եմ նրանցով, ովքեր երբեք չեն թողնում սպորտը անգամ եթե դա իրենից ներկայացնում է կարճատև առավոտյան մարզանք: Բոլորս էլ գիտենք, որ սպորտն անհրաժեշտ է յուրաքանչյուրին թե՛ ինքնազգացողության, թե՛ առողջ լինելու համար: Սպորտի դրական ազդեցությունը, սակայն, չի սահմանափակվում միայն ֆիզիկակական առողջությամբ: Այն ունի նաև հոգեբանական կողմեր, քանի որ ասում են, որ սպորտը նպաստում է հասարակական կյանքում ինտեգրմանը:

6 հունիս, 2018 09:52

Հաշմանդամություն ունեցող մարդիկ` որպես ծնող

Մայրանալ կամ հայրանալ ուզում են գրեթե բոլորը և մենք՝ հաշմանդամություն ունեցողներս, իհարկե, բացառություն չենք Սովորաբար ծնող դառնալու թեման ուղեկցվում է դրական և բարի ենթատեքստով, և նույնիսկ փոքրինչ ցավալի է, որ ես պետք է ներկայացնեմ ավելի շատ բացատրողական տեսանկյունից Ինչևէ հուսամ, որ խոսքս կնպաստի հասարակության կողմից հաշմանդամություն ունեցող ծնողների մասին գիտակցության բարձրացմանը Արդեն բազմիցս նշել եմ, որ հաշմանդամություն ունեցողների մասին կարծրատիպերն անթիվ են և անհամար, բայց միայն վերջերս իմացա հաշմանդամություն ունեցող ծնողների մասին կա կարծրատիպերի առանձին շարք Թեմայի շուրջ որոշեցի զրուցել Սիփան Ազատյանի՝ ակտիվ, աշխույժ և աշխատասեր մարդու հետ, ով վերջերս հայրիկ է դարձել Սիփանն ունի տեսողության հետ կապված խնդիրներ և անձամբ բախվել է հետևյալ խնդիրներին «Անսեռ» Հասարակությունն ի սկզբանե հաշմանդամություն ունեցող մարդուն չի պատկերացնում ամուսնացած կարգավիճակում Նմանատիպ վերաբերմունքը երբեմն սկիզբ է առնում անմիջապես իրենց ընտանիքներից Այստեղ նորից բախվում ենք մարդուն խնդրի հետ ասոցացն

6 մայիս, 2018 17:10

Սպասելով տրանսպորտի ոլորտում հեղաշրջմանը

Մինչ մենք սպասում ենք հեղաշրջմանը տրանսպորտի ոլորտում, ուզում եմ պատմել, թե ինչ հարմարություններ կարող են ստեղծվել հաշմանդամություն ունեցող անձանց համար հանրային տրանսպորտում, ու հույս ունենանք, որ դրանք կիրագործվեն նաև Հայաստանում։

2 ապրիլ, 2018 11:00

Պարալիմպիկ հաջողություններ, որ ոգեշնչում են զբաղվել սպորտով

Ինչպես ցանկացած երեխա, ես միշտ ակտիվ եմ եղել բակային խաղերում, ինչը վաղ տարիքից սեր է առաջացրել սպորտի նկատմամբ: Փոքր ժամանակ երբևէ չէի մտածում, որ հաշմանդամությունս խոչընդոտ է սպորտով զբաղվելու համար, որովհետև ֆիզկուլտուրայի դասերը շատ էի սիրում: Բայց մեծանալով՝ գիտակցեցի, որ հաշմանդամություն ունենալը կարող է սահմանափակել, երբ ինձ համար թռիչքի կամ վազքի հետ կապված վարժություններ կատարելը անհնար էին: Այդ պահն ինձ համար շրջադարձային դարձավ՝ անդրադառնալով թե՛ սպորտի, թե՛ կյանքի հանդեպ ունեցած վերաբերմունքիս վրա: Առհասարակ սկսեցի շատ ավելի գիտակցված մոտենալ ունեցածիս և նաև գնահատել այն մարզաձևերը, որոնցով զբաղվելու հնարավորություն ունեմ: Հաշմանդամություն ունեցող պրոֆեսիոնալ մարզիկների և ընդհանրապես պարալիմպիկ խաղերի մասին իմացել եմ շատ ավելի ուշ, և այդ մարդկանց կամքի ուժով պարզապես չէի կարող չհիանալ: