Երևանի քաղաքապետարանին կից ստեղծված տրանսպորտի հարցերով ժամանակավոր հանձնաժողովի նպատակը ոչ այլ ինչ է, քան 2013թ. հուլիսին Երևանի քաղաքային տրանսպորտի սակագինը բարձրացնելու կասեցված որոշումը կրկին կյանքի կոչելը: Մինչ քաղաքային իշխանությունները փորձում են գործադրել իրենց «պնդաճակատությունը» արդարացնող կիսալեգիտիմ մեթոդներ, այդ պնդաճակատությունը պետք է կոտրել և սակագների բարձրացման բոյկոտը շարունակել հետևյալ պարզ և ըմբռնելի հիմնավորումներով:
1. Քաղաքային իշխանությունները լեգիտիմ չեն, դրանք չեն ընտրվել ժողովրդի կողմից, այլ ինքնահռչակվել են բարցարձակ կեղծված ու կաշառված ընտրությունների շնորհիվ: Լինելով ոչ լեգիտիմ, նրանք ի վիճակի չեն ապահովել Երևան քաղաքի ժողովրդավար կառավարում, ուստի նրանց կողմից ցանկացած (հիմնավորված կամ չհիմնավորված) որոշում ենթակա է բոյկոտի՝ քաղաքացիական անհնազանդության միջոցով:
2. Սակագին բարձրացնողները (երթուղային գծեր ունեցող և կաշառակեր իշխանավորները) չունեն քաղաքային տրանսպորտի բարեփոխումների որևէ հայեցակարգ, որի տրամաբանության շրջանակներում կարող են հիմնավորել սակագնի բարձրացումը:
Բարեփոխումների հայեցակարգի բացակայության պարագայում ոլորտի առանձին փոքրիկ մաս կազմող սակագնային քաղաքականությունը չի կարող որոշվել համատեքստից անջատ՝ ինչ-որ ոչ լեգիտիմ հանձնաժողովի կողմից: Եթե վաղը-մյուս օրը քաղաքապետարանից ինչ-որ կցկտուր փաստաթղթեր մոգոնեն ու երևան հանեն, դրանք լինելու են միջազգային վարկատու կառույցներից վարկ ստանալու նպատակով գրված տեքստեր, որոնք իհարկե հայեցակարգ չեն կարող լինել:
3. Տրանսպորտի ոլորտը շարունակում է մնալ հարկային վերահսկողությունից դուրս: Քաղաքացու վճարած սակագինը չի վերադառնում ոչ իրեն (ծառայությունների բարելավման տեսքով), ոչ քաղաքին (տրանսպորտային համակարգը կարգավորելու ու բեռնաթափելու, դրա ստեղծած բնապահպանական և առողջական խնդիրները լուծելու տեսքով):
4. Քաղաքային ոչ լեգիտիմ իշխանությունները չունեն բավարար ինտելեկտուալ կարողություններ կառավարելու համակարգը և ապահովելու դրա օպտիմալ ու մրցակցային գործունեությունը: Համակարգը շարունակում է մնալ հետամնաց, սակագնի փոփոխությունը չի լուծում ո՛չ հարկային, ո՛չ որակի, ո՛չ բնապահպանական հարց: Այդ փոփոխությունը միայն ուղղված է ապօրինի շահագործողների գրպանը լցնելուն:
5. Ժողովրդի շահերից բխող քաղաքական որոշումներ և կամք կարելի է միայն պարտադրել, դա ակնկալել, կոչ անել, պահանջելը արդեն ապացուցված է, որ չի գործում: Ուղղակի ժողովրդավարության մշակույթը սաղմնավորվման փուլում է Երևանում և մեծ հնարավորություն ունի ծնվելու ու զարգանալու: Պետք է օգտվել ժողովրդի իշխանությունը ուղղակի ժողովրդավարության միջոցով վերահաստատելու հնարավորությունից:
Մինչև վերև նշված հինգ հիմնարար խնդիրներն իրենց լուծումները չստանան, Երևան քաղաքի տրանսպորտի ոլորտի բարեփոխման և դրա շրջանակներում սակագների վերանայման որևէ որոշում չի կարող հանրության կողմից ընդունելի լինել:
Աննա Շահնազարյան
