Բազմության մեջ լսվեցին հառաչանքի և լացի ձայներ, երբ Մեծի Տանն Կիլիկիո կաթողիկոս Արամ Ա-ն` շրջապատված Մայր Աթոռի, Անթիլիասի ու Պոլսո Հայոց պատրիարքության եպիսկոպոսներով, հայացքն ուղղելով դեպի Բիքֆայայի Սուրբ Աստվածածին վանքի Նահատակների հուշարձանը և առաջն ունենալով օրհնված Սուրբ Մյուռոնը, աղոթք հղեց առ Աստված` ի հիշատակ Հայոց ցեղասպանության մանուկների, ովքեր ընկան 1915-ի մահվան ճանապարհին:
«Ո~վ Աստված, քո ներկայությամբ օրհնիր այս մյուռոնը, որպեսզի այս մյուռոնը մեր ժողովրդի համար դառնա բալասան վերքերի, առողջություն շնորհիր հիվանդներին, լուսավորի ճամփաները մեր խավար կյանքի, հաջողություն պարգևի մեր բարի գործերին: Ո~վ Աստված, այնպես արա, որ մեր զավակները, մեր մանուկները, որոնք 1915-ին առանց մյուռոն տեսնելու խեղդամահ եղան Եփրատի ջրերի մեջ, մահացան Տեր Զորի ավազների վրա, ո~վ Աստված, այս մյուռոնով բժշկիր անմյուռոն մնացած և մեր կյանքից հեռացած մեր հազարավոր մանուկները»,- Բիքֆայայի վերանորոգված Նահատակների հրապարակում հավաքված բազմությանը դիմեց Արամ Ա-ն:
Նույն օրը` հուլիսի 18-ի առավոտյան, Միջերկրականին նայող «Թռչնոց բույն» անունը կրող նախկին որբանոցի տարածքում Արամ Ա-ն բացումն էր կատարել Հայոց ցեղասպանության որբերի թանգարանի: Դա այն շենքերից մեկն էր, որտեղ ապաստան էին գտել հայ որբերը:
Իր գահակալության 20 տարիներին Արամ Ա-ն չորրորդ անգամ էր նախագահում սրբալույս մյուռոնի օրհնության արարողությանը:
Մեծի Տանն Կիլիկիո կաթողիկոսության թեմակալ առաջնորդների շարքում, սրբազան և հոգեպարար արարողությանը մասնակցում էին Ամենայն Հայոց հայրապետի ներկայացուցիչները, Պոլսո Պատրիարքական ընդհանուր փոխանորդ Արամ Արք. Աթեշյանը: Արարողությանը ներկա էին Ղպտի, Հաբեշ, Ասորի, Հույն և Ռուս ուղղափառ, Կաթոլիկ, Հույն, Ասորի և Հայ կաթոլիկ, Քաղդեացի, Ավետարանական և Հայ ավետարականակ եկեղեցիների պետեր ու ներկայացուցիչներ, Լիբանանում Պապական նվիրակը և Հռոմի պապի անձնական ներկայացուցիչ կարդինալը:
Հուլիսի 18-ի երեկոյան Նահատակների հրապարակում Սրբալույս մյուռոնի օրհնության արարողությանը մասնակից դարձան հարյուրավոր հայեր աշխարհի բազմաթիվ երկրներից: Նահատակների վերանորոգված և ընդարձակված հրապարակում, թվում էր, ողջ լիբանանահայությունն էր հավաքվել:
«Սովորական պահ չէ այս պահը,- դիմելով բազմությանը՝ ասաց Արամ Ա-ն:- Այս հուշարձանը մեզ համար անլռելի զանգակատուն է: Մեր ժողովրդի զավակները՝ ուր էլ գտնվեն, միշտ պետք է պահանջեն մեր ազգային իրավունքները»:
Արարողությունը ընթացավ Արամ Ա-ի ու մասնակից եպիսկոպոսների` Ատվածաշնչի ու աղոթքների ընթերցումներով, որով հայ հոգևորականները աղերսում էին աստվածային օրհնությունն ու Սուրբ Հոգու ներգործությունը: Բացվեց սրբալույս մյուռոնի կաթսայի կափարիչը, և արարողապետ Թորգոմ Վրդ. Տոնոյանի հրավերով եպիսկոպոսները Վեհափառ Հայրապետին մատուցեցին անուշաբույր վարդի յուղն ու բալասանը, որ հատուկ աղոթքների ընթերցումով Նորին Սրբությունը խառնեց նոր մյուռոնին: Ապա Արամ Ա-ն մյուռոնին խառնեց Սուրբ Էջմիածնի մեջ օրհնված մյուռոնը` ի նշան Հայ եկեղեցու անքակտելի միության: Եվ վերջապես, մյուռոնաթափ աղավնուց Վեհափառը հեղեց հին մյուռոնը` ապահովելով Թադեոս առաքյալի` Հայաստան բերած բժշկարար յուղի եւ Սուրբ Գրիգոր Լուսավորչի կողմից օրհնված մյուռոնի շարունակականությունը:
Արամ Ա-ն մյուռոնն օրհնեց Սուրբ Լուսավորչի աջով` իր շուրջն ունենալով 12 եպիսկոպոսների: Մայ Աթոռի միաբաններից Վարդան եպիսկոպոս Նավասարդյանը ընթերցեց Ամենայն Հայոց հայրապետ Գարեգին Երկրորդի գիրը՝ եղբայրական սերը առ Արամ Ա:
Մյուռոնօրհնությունը, որ ըստ ավանդության կատարվում է յոթ տարին մեկ անգամ, հայ եկեղեցու և նրա հավատացյալների կյանքում յուրահատուկ նշանակություն ունի: Սուրբ մյուռոնի օրհնությամբ հայ եկեղեցին բյուրեղացնում է իր ինքնությունը, վերանորոգում իր կյանքը, վերահաստատում իր առաքելությունը:
Իր դարավոր նստավայրից` Սիսից տեղահանվելուց հետո, Մեծի Տանն Կիլիկիո կաթողիկոսությունը առաջին մյուռոնօրհնության արարողությունը կատարել է 1926-ին` Հալեպի Սրբոց Քառասնից մանկանց Մայր եկեղեցում: 1930-ից հետո, երբ Աթոռը հաստատվեց Անթիլիասում, կատարվել է մյուռոնօրհնության 11 արարողություն:
Թաթուլ Հակոբյան
Բիքֆայա, Լիբանան
