Մարտի 7-ին կառավարությունը Շիրակի մարզպետի պաշտոնում հաստատեց Ազգային անվտանգության ծառայության պետի նախկին տեղակալ գեներալ-լեյտենանտ Ֆելիքս Ցոլակյանին, որը փոխարինեց ինքնակամ իր «պարտությունը» ընդունած գեներալ-մայոր Աշոտ Գիզիրյանին: Այդ որոշումը ընդունելուն զուգահեռ, նույն օրը Գյումրիում հետընտրական շրջանում երկրորդ անգամ բազմահազարանոց հանրահավաք արեց «Ժառանգության» առաջնորդ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը:
Տպավորություն է ստեղծվում, որ գեներեալ-մայորին գեներալ-լեյտենանտով փոխարինելու միջոցով կառավարությունը փորձում է լուծում տալ իշխանությունների վարած քաղաքականության դեմ հազարներով հրապարակ դուրս եկած քաղաքացիների բարձրացրած խնդիրներին: Դատելով հետընտրական շրջանում կենտրոնական իշխանությունների գործողություններից, նրանց համար նախագահական ընտրություններում ձախողման հիմնական մեղավոր են մարզպետներին ու քաղաքապետերը: Եվ իշխանությունների մոտ տարօրինակ համոզվածություն կա, որ տեղական մասշտաբի իշխանիկներ փոխելու միջոցով հնարավոր կլինի հարթել իրավիճակը և հաջորդ ընտրություններին համապատասխան «տոկոսներ խփել», օրինակ՝ Շիրակի մարզում:
Փորձը, սակայն, ցույց է տալիս, որ այս մոտեցումը արդեն շատ վաղուց սպառել է իրեն՝ ընտրությունից ընտրություն կրկին Շիրակի մարզում իշխանությունը ավելի ու ավելի քիչ «տոկոսներ է խփում»: Պատճառն այն է, որ ժողովրդի հետ անմիջականորեն աշխատելու և մարզերում շոշափելիորեն սոցիալ-տնտեսական իրավիճակը բարելավելու փոխարեն, գերագույն իշխանությունը մտածում է տեղական իշխանիկների անձնական բարեկեցության մասին` ակնկալելով, որ նրանք ընտրությունների ժամանակ տոկոսների տեսքով հետ կվերադարձնեն պարտքը:
Սակայն գոնե ըստ պաշտոնական տվյալների հանրապետության մի շարք քաղաքներում Սերժ Սարգսյանի տպավորիչ պարտությունը ապացուցեց, որ տեղական իշխանիկները այլևս «հարց լուծողներ» չեն, և հասարակությունը դեմագոգիայի և կոսմետիկ բարեշրջումների փոխարեն ակնկալում է ֆունդամենտալ և իրական փոփոխություններ, որոնք ի զորու են կատարել ոչ թե մարզպետներն ու քաղաքապետերը, այլ բացառապես կենտրոնական իշխանությունները:
Իսկ առաջին քայլերից կլինի, որ որդեգրվի տնտեսական ապակենտրոնացման լայնամասշտաբ քաղաքականություն՝ «Հայաստանը ոչ միայն Երևանն է» կարգախոսով:
Գյումրեցիները հումորով ասում են. «Գեներալ-մայորին ճամփինք, գեներալ-լեյտենանտին էլ կճամփենք: Սպասենք կը մարշալին»:
