Հայաստանի ազգային ավիափոխադրող «Արմավիա» ընկերությունը, որը տասը տարի ՀՀ կառավարության հետ կնքած համաձայնագրով մենաշնորհային դիրք ուներ շուկայում, ապրիլի 1-ից բոլոր ուղղություններով դադարեցրեց չվերթները և սկսեց սնանկացման գործընթաց: Սա, իհարկե, նախևառաջ «Արմավիայի» ղեկավարության տարիների ապաշնորհ կառավարման և կարճաժամկետ օգուտներ ստանալու գործելաոճի անխուսափելի հետևանքն էր: «Արմավիայի» սնանկացումը, սակայն, ոչ պակաս չափով պայմանավորված էր այդ ընկերության նկատմամբ կառավարության (ավելի լայն առումով՝ իշխանության) ոչ ադեկվատ վերաբերմունքով:
Նախ՝ կառավարությունը պարտավոր էր ճիշտ և ժամանակին վերահսկողություն իրականացնել մի ընկերության նկատմամբ, որին արտոնյալ պայմաններ է շնորհել: Ավելին՝ դա պետք է աներ հատկապես նաև այն պատճառով, որ ընկերությունը տասնյակ միլիոնավոր դոլարների պարտավորություններ ուներ բանկերի և այլ ընկերությունների նկատմամբ: Այսինքն՝ խնդիրը մեկ ընկերության սնանկացումը չէ, այլ այդ սնանկացման հետևանքով երկրի ընդհանուր տնտեսությանը հասցվելիք վնասը:
Երկրորդ՝ որ Արմավիան խնդիրներ ուներ, հայտնի էր դեռ երկու տարի առաջ: Կառավարությունը պարտավոր էր քայլեր ձեռնարկել այդ ընկերությանը սնանկացումից փրկելու համար կամ էլ պետք է հնարավոր սնանկացման դեպքում առնվազն մշակած լիներ քաղավիացիայի հետագա գոյության ռազմավարություն: Նման բան այսօր չկա:
Երրորդ՝ «Արմավիայի» սնանկացումը ցույց է տալիս, թե որքան խոցելի է Հայաստանի տնտեսությունը, երբ մեծ խնդիրները ոչ թե բիզնես տրամաբանությամբ ու հաշվարկներով են լուծվում, այլ հեռախոսազանգերով: Այդ զանգերն այսօր լուրջ խնդրի առաջ են կանգնեցրել մի շարք բանկերի, որոնք ավիափոխադրողին վարկ են տրամադրել՝ առանց ռիսկերը գնահատելու:
Ինչպես միշտ, այժմ ևս կառավարությունը սիտուատիվ լուծումներ է սկսելու փնտրել: Որ «Արմավիայի» հետ տասնամյա պայմանագրի ժամկետն ավարտվում էր ապրիլին, կառավարությանը քաջ հայտնի էր: Հայտնի էր նաև, որ ընկերությունը ցանկանում է սնանկանալ: Սակայն մինչև վերջին պահը կառավարությունն այդպես էլ որևէ կոնկրետ քայլեր չարեց խնդիրը լուծելու համար:
Որքան էլ հակասական է, «Արմավիայի» սնանկացումից շահում են միայն նրա սեփականատերերն ու նրանց հետ փոխկապված անձինք: Նրանք բառացիորեն «քցում» են թե՛ իրենց վարկ տրամադրած բանկերին, թե՛ «Զվարթնոց» օդանավակայանին, թե՛ պետությանը և թե՛ այլ ընկերությունների:
Կարեն Հարությունյան
