Հայաստանում օր օրի մեծանում է իշխանության փոփոխության հանրային պահանջը: Ընդ որում, այդ պահանջը հասունացնում է ինքը՝ իշխանությունը: Գործող նախագահ Սերժ Սարգսյանը իշխանությունը պահելու և այն իրացնելու կախման կետ այլևս չունի: Երկրի բարձրագույն ղեկավարությունը ձախողել է տնտեսության կառավարումը, արտաքին և ներքին քաղաքականությունը, երկրում ստեղծել է արդարադատության աննախադեպ պակասորդ: Այս ամենը միայն բառեր չեն, այլ իրողություն են կոնկրետ փաստերով և գործերով:
Արտագաղթի ահագնացող ցուցանիշները, 25-ից 37 տոկոսի հասած աղքատությունը, կառավարության՝ տնտեսական աճի հարցում շուրջ 25 տոկոս սխալվելու փաստն ու աշխարհում գրանցված երկրորդ ամենամեծ տնտեսական անկումը, արտաքին քաղաքականության ասպարեզում հայ-թուրքական գործընթացի տապալումը, Եվրոպական Միության հետ չորս տարի բանակցելուց հետո նվաստացուցիչ պայմաններով Մաքսային միություն մտնելը,- սրանցից յուրաքանչյուրն առանձին վերցրած նախագահի կամ առնվազն կառավարության հրաժարականի հիմք է:
Սակայն երկրի կառավարումը հիմնովին ձախողած Սերժ Սարգսյանը չի մտածում քաղաքակիրթ նահանջի մասին: Խնդիրը իշխանություն ունենալու մոլագարության հասնող ցանկությունն է և այն կորցնելու դեպքում սեփական անձի և նյութական կարողության առումով անվտանգության երաշխիքների բացակայությունը: Այս երկու գործոններն են, որ նրան ստիպում են մինչև վերջ կառչել աթոռից:
Այս ամենով հանդերձ՝ բոլոր առումներով ձախողված իշխանությունը շարունակում է ոչ թե կառավարել, այլ իշխել երկիրը միայն այն պատճառով, որ իշխանափոխության հանրային պահանջը համախմբող, կարգավորող և առաջնորդող քաղաքական էլիտա չկա, եղածն էլ բավարար ռեսուրսների չի տիրապետում: Քաղաքական-հասարակական և լրատվական շրջանակներում ակտիվ քարոզվում և քննարկվում է իշխանափոխության, հեղափոխության, համակարգային փոփոխությունների, հեղաշրջման և Սերժ Սարգսյանի հրաժարականի թեմաները, սակայն գործնականում այդ նպատակի համար քաղաքական, իսկ այնուհետ հանրային համախմբում չի իրականացվում: Պատճառը հայ քաղաքական և բիզնես էլիտայի պետական մտածողության բացակայությունն է: Այդ էլիտա կոչվածը հիմնականում ընդունակ չէ վեր կանգնել տարատեսակ նեղ անձնական և խմբային շահերից ու զբաղվել պետական և հանրային շահի սպասարկմամբ:
Սերժ Սարգսյանը, լավ ծանոթ լինելով էլիտա կոչվածի այդ նրբերանգներին, բավական պրոֆեսիոնալ խաղում է հենց այդ շահերի և ամբիցիաների վրա, ձևավորում կեղծ օրակարգեր և պայքարի կեղծ թիրախներ:
Այս ամենով հանդերձ՝ Հայաստանում օբյեկտիվորեն այնքան է հասունացած հեղափոխության կամ իշխանափոխության պահանջը, որ ոչ մի երաշխիք չկա, որ Սերժ Սարգսյանին կհաջողվի ներքաղաքական մանուպուլյացիաների և քաղաքական կոռուպցիայի գործադրման միջոցով իշխանությունը պահել:
Ամեն ինչ կարող է սկսվել շատ անակնկալ:
Լուսանկարը՝ Ֆոտոլուրի
