Սևան Նշանյանի նամակը բանտից

Մարտի 18-ին Սայիթ Չեթինօղլուի և Հրանտ Գասպարյանի նախաձեռնությամբ` Ստամբուլի Ջեզայիր սրահում «Ինչպե՞ս է Սևան Նշանյանի վիճակը» խորագրով հանդիպում է տեղի ունեցել: Բազմամարդ հանդիպմանը ներկա էին լրագրող Էթյեն Մահչուփյանը, Օսման Քավալան, «Ազիզ Նեսին» հիմնադրամի նախագահ Ալի Նեսինը, Սևան Նշանյանի ընկերները, բարեկամները, որդին՝ Դավիթը: Հանդիպման կազմակերպիչները մասնակիցներին են ներկայացրել ապօրինի շինարարություն կատարելու մեղադրանքով բանտում հայտնված Սևան Նշանյանի գործունեությունը և պատմել նրա բանտային կյանքի մասին: Հանդիպման ընթացքում մասնակիցների ներկայությամբ ընթերցվել է Սևան Նշանյանի՝ բանտից ուղարկված նամակը, որն ամբողջությամբ և առանց կրճատումների ներկայացնում ենք ստորև:

«Բոլորը դա անում են, ինչո՞ւ են միայն ինձ պատժում» էժանագին մտքից միշտ հեռու եմ մնացել:

«Այս երկրում միայն Սևանն է՞ ապօրինի շինարարություն իրականացնում» վերնագրերով թերթերը սրտնեղությամբ եմ կարդում:

Ես չեմ արել այն, ինչ բոլորն են անում: Ես արել եմ այն, ինչ նրանք չեն կարողանում անել:

Իմ պահանջն ամենևին էլ ինձ ներելը կամ բարի աչքով նայելը չէ:

Չեմ ցանկանում, որ իմ արածների վրա աչք փակեն:

Կարծում եմ՝ իրավունք ունեմ պարգև ակնկալելու:

Մտածում եմ՝ արժանի եմ շնորհակալության:

Ես սպասում եմ, որ ինձ պատժողները խեղճացած ներողություն խնդրեն ինձնից:

Աշխատել եմ միայն պետության և ժողովրդի կողմից աղբը նետված մի գյուղում կյանքի տեսլական ստեղծել:

Փորձել եմ կոպտորեն ավերված ճարտարապետական ավանդույթը վերակենդանացնելով՝ հարմարեցնել նոր դարաշրջանի պայմաններին:

Տգեղությունը և էժանագին բաները կենսաձև դարձրած հանրությանը փորձել եմ հիշեցնել՝ «գեղեցիկն է նպատակը»:

Եվ դա չեմ արել փողի համար:

Չեմ արել շահի համար:

Արել եմ գեղեցկության համար:

Արել եմ, որպեսզի այն օրինակ լինի:

Տասնյակ հազարավոր մարդիկ են եկել:

Շնորհակալություն են հայտնել ու համբուրել՝ իրենց կյանքում լույսն ավելացնելու, հոգիների պատուհան բացելու համար:

Իսկ պետության անվան տակ ապաստանածները ատեցին մեզ:

Որովհետև նրանք վախենում են լույսից:

Կարծում են, որ ամեն անկեղծ բան սպառնում է իրենց գոյությանը:

Շահի վրա հիմնված իշխանությունները այնտեղ, որտեղ կա միտք, գեղեցկություն և մեծահոգություն, վախենում են օճառի փրփուրի պես հօդս ցնդել:

Վախենալով` մտածեցին, որ կարող են ինձ ծնկի բերել: Չկարողացան անել:

Օգտագործելով հանրապետության շրջանում կատարելագործված մեթոդները` մտածում էին, որ հազարավորների պես ես ել կփախչեմ: Չկարողացան դա անել:

Բանտարկելով՝ կարծում են, որ կարող են ինձ ծնկի բերել: Չեն կարողանալու դա անել:

Որովհետև նրանք վախկոտներ են, իսկ ես՝ ոչ:

Նրանք անկիրթ են, անհաղորդ են գիտելիքի և ուսման առաջին պայմանին՝ լայնախոհությանը: Ես այդպիսին չեմ:

Նրանք, ովքեր գիտեն իրենց անարդար լինելը, հոգեպես թույլ են: Ես այդպիսին չեմ:

Մյուս անգամ միասին լինելու հույսով՝ Շաքրանի փակ բանտի իմ անկյունից բարևներս եմ ուղարկում բոլորին, ովքեր կազմակերպել են հանդիպումը, մասնակցել կամ չեն կարողացել մասնակցել, բայց իրենց աջակցությունն են հայտնել:

Սևան