Միչիգանի համալսարանի հայագիտության կենտրոնի տնօրեն, պրոֆեսոր Արա Սանջյանը Ֆեյսբուքի իր էջում գրառում է կատարել, որում անդրադարձել է Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին ընդառաջ Հայաստանում հնչող հայտարարություններին։ Նա նշել է, որ «Հայաստանի մի շարք լրատվամիջոցներ և որոշակի շրջանակներ վերադարձել են հայերի մեջ Թուրքիայի գործակալներ դիմակազերծելու գործին»։
«Քրիստոնէական աշխարհի ջախջախիչ մեծամասնութիւնն այսօր զբաղած էր Ս. Ծննդեան տօնին առթիւ նուէրներ, սրտանց կամ յաւուր պատշաճի բարեմաղթանքներ փոխանակելով, իսկ աշխարհի հնագոյն քրիստոնեայ պետութիւն Հայաստանի կարգ մը լրատուամիջոցներ ու ֆէյսպուքահայութեան որոշակի շրջանակներ եռանդով վերադարձած էին հայոց մէջ Թուրքիոյ գործակալներ դիմակազերծելու ինծի համար զզուելի մտամարզանքներուն։ Նուազ քան երկու շաբաթ առաջ` լրագրող Հասան Ճեմալի Հայաստան այցելութեան առթիւ բարձրացած աղաղակին ժամանակ, գրեր էի. «Հայ ժողովուրդի ու մտաւորականութեան պարապ վախտի գլխաւոր խաղալիքներէն մէկը անընդհատ ինքն իր մէջ դաւաճաններու, գործակալներու (ագենտ), այսպէս կոչուած «ներքին թշնամիներու» փնտռտուքն է։ Կը կարծեմ, որ ասոր գլխաւոր պատճառներէն մէկն այն է, որ մենք մեր պատանիներն ու շրջապատը չենք դաստիարակեր այն ոգիով, որ բազմակարծութիւնը բնորոշ է բոլոր հանրութիւններուն, եւ թէ հայութիւնը հետաքրքրող բոլոր հարցերուն մէջ մէկ, միասնական դիրքորոշում ակնկալելն անհասանելի երազանք է։ Այդ իտէալին կարելի է հասնիլ միա՛յն ստալինեան միջոցներով եւ այն ալ` միա՛յն արտաքուստ։» Ի վերջոյ, ապրուստս կը հոգամ ուսուցչութեամբ, եւ կրկնութիւնը, ինչպէս կ՛ըսեն, ուսման մայրն է… Այս պարագային աւելցնեմ, որ բնական է, որ տարբեր պատմաբաններ տարբեր մօտեցումներ ունենան, հակոտնեայ եզրակացութիւններու յանգին, զիրար չհաւնին կամ նոյնիսկ զիրար չսիրեն, բայց տեղի-անտեղի իրենց հայ մրցակիցը կամ հակառակորդը վարկաբեկելու համար զայն Թուրքիոյ (կամ երրորդ այլ երկրի) գործակալ ըլլալու մեղադրանքին ենթարկելն ու այդպիսով իբրեւ թէ հայրենասէր երեւալը ինծի երբեք համոզիչ չէ թուած։ Որեւէ անձ հայրենասիրութեան մենաշնորհ չունի։ Ե՞րբ պիտի կարենանք մեր տարակարծութիւնները առանց փոխադարձ անուանարկումներու եւ մեղադրանքներու քննարկել»,- գրել է Արա Սանջյանը։
Դեկտեմբերի 25-ին Հայոց ցեղասպանության թանգարան-ինստիտուտի տնօրեն Հայկ Դեմոյանը հայտարարել էր, թե «Հայաստանում կան պաշտոնյաներ, որոնք ծառայում են Թուրքիայի հատուկ ծառայություններին»։
