Փետրվարի 18-ի ընտրությունների նախընտրական փուլում իշխանություններն առավել զգայուն են դարձել Արևմուտքից հնչեցվող քննադատությունների նկատմամբ, որոնք հիմնականում վերաբերում են նրան, որ ընտրությունները մրցակցային չեն, և առաջադրված թեկնածուներն ըստ էության չեն համապատասխանում հանրային տրամադրություններին: Այս թեմայով նախ քաղաքական «փոխհրաձգություն» տեղի ունեցավ ԵԽԽՎ նախընտրական պատվիրակության և ԵԽԽՎ-ում Հայաստանի պատվիրակության ղեկավար Դավիթ Հարությունյանի միջև, այնուհետև իշխանության ներկայացուցիչների թիրախում հայտնվեց Հայաստանում Միացյալ Թագավորության դեսպան Քեթրին Լիչը, որը «համարձակվել» էր ակնարկել, որ նախագահական ընտրություններից առաջ ոչ մրցակցային իրավիճակ է ստեղծվել: Դեսպանը կասկածամտորեն էր վերաբերվել այն հանգամանքին, որ ազդեցիկ քաղաքական ուժերը հրաժարվել են մասնակցել նախագահական ընտրություններին:
Բնականաբար, հանրապետականների հիմնական դժգոհությունն այն էր, որ իրենք ինչ մեղավոր են, որ այդ ուժերը չեն մտել մրցապայքարի մեջ, և երկրորդ՝ դեսպանն ինչու է խառնվում երկրի ներքին գործերին:
Նախ, եթե նույնիսկ ընդունենք, որ դեսպաններից որևէ մեկը խառնվում է մեր պետության ներքին գործերին, ապա դա ոչ թե դեսպանական դիրքի չարաշահում է, այլ օրվա իշխանությունների ակնհայտ թուլության և կախվածության արտահայտությունը:
Մյուս կողմից՝ տարօրինակ է Հայաստանի իշխանությունների դժգոհությունը նման գնահատականներից. չէ՞ որ հենց իրենք են գիշերուզօր հայտարարում Հայաստանը ժողովրդավարացնելու, ազատ ու արդար ընտրություններ անցկացնելու և այլնի մասին: Այսինքն՝ այն, ինչ ասում է դեսպանը, արտառոց բան չէ: Հենց այն է, ինչ միջազգային համաձայնագրերով ստանձնել է Հայաստանի Հանրապետությունը:
Ավելին՝ Հայաստանի իշխանությունները շատ կոնկրետ խնդիր ունեն՝ ընտրություններից հետո հասնել նրան, որ եվրոպացիները գումարեն նվիրատուների խոստացված համաժողովը, որով նախատեսված էր 1 միլիարդ եվրո ներգրավել Հայաստանում ներդնելու համար: Համաժողովը պետք է կայանար խորհրդարանական ընտրություններից հետո, սակայն Եվրոպան ակնհայտորեն դժգոհ էր դրանց անցկացման որակից և հայտարարեց համաժողովը հետաձգելու և դրա նպատակահարմարությունը նախագահական ընտրություններից հետո քննարկելու մասին:
Նախագահական ընտրությունների անցկացումից է կախված նաև ամերիկյան «Հազարամյակի մարտահրավեր» ծրագրի վերսկսումը:
Այդ գումարները Հայաստանին պետք են առավել, քան երբևէ: Մանավանդ որ առաջիկա ամիսներին ՀՀ իշխանություններն արդեն ստիպված են լինելու խոստովանել գազի թանկացման մասին, ինչի սոցիալական հետևանքները կզգացվեն ջեռուցման հաջորդ սեզոնին:
